વાચકને...

હું તને ચમચીએ-ચમચીએ પીવડાવું
ને તું પીએ
એવું થોડું હોય!

આમ તો ચમચી-ચમચા-કડછી લઈને ઘણા લોકો ફરતાં હોય છે.
એક હાક મારીશ તો
દોડતા આવશેને તને પીવડાવશે નહિ, નવડાવશે.
તું તરબોળ થઈને તાળીઓ પાડીશ.
પાડજે... મજા આવશે...

તું નીતરતો-નીતરતો સીટીઓ મારીશ.

મારજે... મજા આવશે...
પણ તું જોઈશને, કે શું પીએ છે?
દૂધ છે કે ઝેર
કે પછી ઘૂંટેલું અફીણ. 

મારી પાસે ચમચી નથી.
મેં વસાવી જ નથી.
નવડાવી શકાય તેવું ય કાંઈ નથી.
ને મને એવા કોઈ અભરખાં નથી
કે હું જે પીવડાવું
તે જ તું પીવે.

પણ તું કોરો થાય,
હોઠ સૂકાઈ જાય,
માથું ચઢી જાય,
શ્વાસ ફૂલી જાય,
સીધું ચઢાણ કે સામું વહેણ એ જે હોય તે... 

જેવા તારા રસ્તાને જેવા તારા પનારાં.
ટૂંકમાં, તરસ અને તલપ બંને લાગી હોય,
અને કઈ વધારે તીવ્ર છે તેની ખબર ન પડતી હોય,
ખાંખા-ખોળાં-અથડામણ-કૂટામણમાં અટવાતો હોય,
ત્યારે...
જીનની જેમ ભમ્મ દઈને આવી પડીશ હું.
તને બે ગાળ આપીશ, ત્રણ વરદાન નહિ.
આપણે ગળે મળીશું, થોડા ગપ્પાં મારીશું.
એક-બીજાની તાળી લઈશુંને કશાકનો ઘૂંટડો પીશું. 

તું તારી જાતમાં થોડો અંદર ખૂંપે,

હું જાદુઈ દુનિયામાંથી બહાર આવું.

ત્યારે તને થશે કે

બસ આમ જ પીવાય.

બાકી તો તું મરવા પડ્યો હશે,
શરીરમાં નળીઓ ખોસી હશે,

હાથ-પગ ધ્રુજતાં હશે,

છાતી ખડખડતી હશે,
ડોકટરે તને 'બહારનું ખાવા-પીવાની ના પાડી' હશે.
ત્યારે...

તારી જીભ ઉપર પેલા કશાકનો સ્વાદ ફૂટી નીકળશે,
પેલી ગાળ તને તમતમાવશે અને પેલાં ગપ્પાં હસાવશે,

તું થોડો રીકવર થઇશ ને મને થોડું 'મરીઝ' જેવું લાગશે.

ત્યારે મને થશે કે

બસ આમ જ પીવાય.

બાકી મરવા પડતી વખતેય
હું તને ચમચીએ-ચમચીએ પીવડાવું
ને તું પીએ
એવું ન હોય.

Three spoons - Art work by Alan Levine from here